TEKSTY LITURGICZNE NA WSPOMNIENIE ŚW. JANA XXIII, PAPIEŻA

FORMULARZ MSZALNY
11 października
Św. Jana XXIII, papieża
Wspomnienie dowolne
Msze wspólna o pasterzach: o papieżu

Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty sprawiłeś, że w Świętym Janie, papieżu, na całej ziemi zajaśniał żywy przykład Chrystusa, Dobrego Pasterza, dozwól, prosimy, abyśmy dzięki jego wstawiennictwu z radością przekazywali światu pełnię chrześcijańskiej miłości. Przez naszego Pana.

Czytania mszalne

Teksty wspólne o pasterzach [o papieżu]

I CZYTANIE
Ez 34, 11-16, n. 121 (Bóg jest pasterzem swojego ludu)

PSALM RESPONSORYJNY
Ps 23(22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 1b): Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego

ALLELUJA
J 10, 14, n. 150 (Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają)

EWANGELIA
J 21, 15-17, n. 165 (Paś baranki moje, paś owce moje)

LITURGIA GODZIN
11 października
Św. Jana XXIII, papieża
Wspomnienie dowolne

Angelo Giuseppe Roncalli urodził się we wsi Sotto il Monte, w prowincji Bergamo we Włoszech, w roku 1881. Mając 11 lat wstąpił do seminarium diecezjalnego, a następnie ukończył studia w rzymskim Seminarium Papieskim. W 1904 roku przyjął święcenia prezbiteratu i pełnił obowiązki sekretarza biskupa Bergamo. W 1921 roku rozpoczął posługę w Stolicy Apostolskiej jako przewodniczący Rady Głównej Papieskiego Dzieła ds. Rozkrzewiania Wiary na terenie Włoch; w 1925 roku został wizytatorem apostolskim, a następnie delegatem apostolskim w Bułgarii, w roku 1935 zaś w Turcji i Grecji. W 1944 roku został mianowany nuncjuszem apostolskim we Francji. W roku 1953 został kreowany na kardynała i mianowany patriarchą Wenecji. W 1958 roku został wybrany na papieża. W czasie swojego pontyfikatu zwołał Synod Rzymski, ustanowił komisję dla rewizji prawa kanonicznego, a 11 października 1962 roku zainaugurował Sobór Watykański II. Zmarł w Rzymie 3 czerwca 1963 roku.

Teksty wspólne o pasterzach: o papieżu

Godzina czytań

II CZYTANIE

Z przemówienia św. Jana XXIII, papieża
Podczas uroczystej inauguracji Soboru Watykańskiego II, 11 października 1962 r.,
w święto Macierzyństwa NMP, AAS 54[1962], 786-787. 792-793)

Kościół – matka bardzo miłująca wszystkich

Raduje się Matka Kościół, gdyż dzięki wyjątkowemu darowi Bożej Opatrzności zajaśniał wielce oczekiwany dzień. W nim, pod opieką Bożej Rodzicielki Dziewicy, której matczyną godność czcimy podczas dzisiejszego święta, tutaj, przy grobie Świętego Piotra, uroczyście rozpoczął się Powszechny Sobór Watykański II.

Najistotniejsze sprawy i pytania, na które ludzie szukają odpowiedzi, nie zmieniają się po prawie dwudziestu wiekach; Jezus Chrystus bowiem zawsze stanowi centrum historii i życia: ludzie albo lgną do Niego i Jego Kościoła, korzystając w ten sposób z dobrodziejstw światła, łagodności, ładu i pokoju; albo żyją bez Niego lub działają przeciw Niemu i świadomie pozostają poza Kościołem, na skutek czego rodzi się wśród nich zamęt, wzajemne relacje stają się trudne i pojawia się niebezpieczeństwo krwawych wojen.

Teraz, kiedy zaczyna się Sobór Watykański II, okazuje się tak jasno jak nigdy wcześniej, że prawda Pana trwa na wieki. Dostrzegamy, że na przestrzeni wieków jedne niepewne poglądy ludzi wypierają inne, a rodzące się błędy szybko znikają, niczym chmura rozproszona słońcem.

Kościół zawsze przeciwstawiał się tym błędom, często nawet je potępiając, nierzadko z największą surowością. Co się zaś tyczy obecnych czasów, Oblubienica Chrystusa woli raczej stosować lekarstwo miłosierdzia niż podnosić oręż srogości; uważa, że należy wychodzić naprzeciw dzisiejszym potrzebom nie tyle poprzez potępianie, co raczej przez wyjaśnianie wartości swojego nauczania.

Nie dlatego, że brakuje fałszywych doktryn, opinii, niebezpieczeństw, których trzeba się wystrzegać i eliminować, ale ponieważ jawnie walczą one z prostymi zasadami uczciwości i przyniosły tak zgubne owoce, że dzisiaj ludzie sami z siebie zdają się je potępiać, a mianowicie te sposoby postępowania, poprzez które lekceważy się Boga i Jego prawa, pokładając nadmierną ufność w rozwoju techniki i pomyślności opartej jedynie na wygodnym życiu.

Ludzie sami coraz bardziej przekonują się, że troska o godność i właściwą doskonałość osoby ludzkiej jest zadaniem wielkiej wagi i niezwykle trudnym do wykonania. Co więcej, doświadczenie nauczyło ich, że przemoc wobec drugiego, siła militarna, władza polityczna bynajmniej nie wystarczają do właściwego rozwiązania istotnych problemów, które ich trapią.

W takim stanie rzeczy Kościół katolicki, podnosząc za pośrednictwem tego Soboru Powszechnego pochodnię prawdy religijnej, pragnie okazać się matką szczególnie miłującą wszystkich, łaskawą, cierpliwą, pełną miłosierdzia względem odłączonych dzieci, która przepełniona dobrocią mówi do ludzkości jak niegdyś św. Piotr do ubogiego, który prosił go o jałmużnę: „Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, wstań i chodź!”.

Kościół istotnie nie ofiaruje dzisiejszym ludziom przemijających bogactw, nie obiecuje szczęścia na ziemi, lecz udziela im dóbr Bożej łaski, które podnosząc ich do godności dzieci Bożych, stanowią skuteczną obronę i pomoc do uczynienia ich życia bardziej ludzkim; otwiera źródła swej bogatej nauki, przez którą ludzie oświeceni światłem Chrystusa mogą głębiej zrozumieć, kim są naprawdę, jaką godnością się wyróżniają, do jakiego celu powinni zmierzać; wreszcie przez swoje dzieci rozszerza na cały świat przestrzeń chrześcijańskiej miłości, która bardziej niż cokolwiek innego zdolna jest usunąć ziarna konfliktów i skutecznej doprowadzić do zgody, sprawiedliwego pokoju i bratniej jedności wśród wszystkich.

RESPONSORIUM
Por. Mt 16, 18; Ps 47(48), 9

W. Powiedział Jezus do Szymona Piotra: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, * a bramy piekielne go nie przemogą.
K. Bóg go umacnia na wieki. W. A bramy.

Modlitwa

Wszechmogący, wieczny Boże, Ty sprawiłeś, że w Świętym Janie, papieżu, na całej ziemi zajaśniał żywy przykład Chrystusa, Dobrego Pasterza, dozwól, prosimy, abyśmy dzięki jego wstawiennictwu z radością przekazywali światu pełnię chrześcijańskiej miłości. Przez naszego Pana.